De medisinen foar akne dy't my (einlings) heldere hûd joech
Kontint
Ik herinner my guon dingen oer puberteit libbendich, lykas myn earms foar it earst skeare wylst myn famylje ûngeduldich ûnderút wachte foar in reis nei Florida. Ik herinner my dat myn mem my spruts troch tamponynstekking efter de doar fan myn badkeamer, om't ik wegere har yn te litten. Mar, foar myn libben, kin ik myn earste sit net ûnthâlde. De ontstoken reade stippen dy't oer myn foarholle en kin ferspraat hawwe, hawwe altyd in part fan myn libben west, lykas it perfekt rûne bertemerk op 'e binnenhoeke fan myn rjochter each. Ik haw altyd akne hân, en it is altyd aardich min west. Of, teminsten, ik tocht dat it min wie.
Yn myn jeugdjierren besocht ik alle mooglike regimen, fan Stridex -pads oant Proactiv. Doe't ik 18 wie, haw ik sels myn mem oertsjûge om my op bertekontrôle te litten om de zits op 'e baai te hâlden. Mar neat hat oait heul lang wurke, en úteinlik aksepteare ik myn akne gewoan as in diel fan my. Ik haw de hella-stifting opslein, en tocht dat it fuort soe gean as myn hormonen net sa gek aktyf wiene.
Doe, op in dei, waard ik wekker en realisearre ik dat ik 25 wie en noch in shittige hûd hie. En ik wie der nocht oan. Dat ik makke in ôfspraak mei Sejal Shah, MD, dy't ik no beskôgje as myn skin fairy godmother, om't se 100% no-bullshit wie. "Ik bin ferrekte siik fan akne," fertelde ik har op har kantoar op dy earste dei. Se antwurde: "No, ik kin jo in aktueel jaan. Mar as jo wirklik serieus wolle wurde, kin ik jo in antibiotika jaan." Ik seach de goede dokter rjocht yn 'e eagen en sei: "Ik sil de medisinen nimme, asjebleaft en tankje jo." [Foar it folsleine ferhaal gean nei Refinery29!]